DÜNYANIN BÜTÜN ÇİÇEKLERİ
Mehmet NUR
Gerçemek’i okurken yoğun bir duygu yolculuğuna çıktım. Elli yıldır beni duygulandıran “DÜNYANIN BÜTÜN ÇİÇEKLERİ” şiirini düşünmeye başladım. Bu şiir öğretmenler gününde okunup geçer.
Ellili yılarda Afyon’un bir köyünde okulunu tamir etmeye çalışırken yıkıntının altında kalan Öğretmen Şefik Sınık son söz olarak, “Benim çocuklarım, benim çiçeklerim ne olacak,” der ve ruhunu teslim eder
Bu olayı duyan aydınlanmanın büyük şairi, halk ozanı DR. CEYHUN ATIF KANSU, duygularını “Dünyanın Bütün Çiçekleri”ni yazarak dile getirir.
Öğretmen okulu yıllarında öğrendiğim bu şiiri 1960-1963 yılları arası üç yıl öğretmenliğim,1969’dan bu yana kırk yıl hekimliğim süresince hep okudum ve duygulandım. Doğum yapmış hasta ziyaretlerimde; ağlayan bebekleri alıp bu şiirden iki bölüm okuduğum zaman susmayan bebek olmadı. Bunlar yeni doğmuş veya en büyüğü iki günlük bebeklerdi.
Bu nedenlerle bu şiiri sizlerle paylaşırken; sevgili Ceyhun Atıf Kansu’nun ışıklar içinde yatmasını diliyorum.
DÜNYANIN BÜTÜN ÇİÇEKLERİ
Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum,
Dünyanın bütün çiçeklerini getirin buraya.
Bütün köy çocuklarını getirin buraya.
Öğrencilerimi getirin buraya.
Yalnız ve çileli hayatımın çiçeklerini
Son bir ders vereceğim onlara,
Son şarkımı söyleyeceğim,
Getirin, getirin ve sonra öleceğim.
Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum.
Dünyanın bütün çiçeklerini getirin buraya.
Kır ve dağ çiçeklerini getirin buraya.
Yurdumun sevgili ve adsız çiçekleri;
Hepinizi, hepinizi istiyorum.
Gelin görün beni.
Toprağı nasıl örterseniz;
Öylece örtün beni.
Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum.
Afyon ovasında açan haşhaş çiçeklerini,
Bacımın suladığı fesleğenleri,
Köy çiçeklerinin hepsini istiyorum.
Avluların pembe entarili hatmisini,
Çoban yastığını, peygamber çiçeğini
Aman Isparta güllerini de unutmayın;
Hepsini bir anda koklamak istiyorum.
Ben bir köy öğretmeniyim, bir bahçıvanım.
Ben bir bahçe suluyordum gönlümden;
Kimse bilmez kimse anlamaz dilimden,
Ne güller fışkırır çilelerimden.
Kandır hayattır benim güllerim;
Korkmadım korkmuyorum ölümden.
Siz çiçek getirin, getirin buraya,
Dünyanın bütün çiçeklerini getirin buraya.
Mehmet NUR
Gerçemek’i okurken yoğun bir duygu yolculuğuna çıktım. Elli yıldır beni duygulandıran “DÜNYANIN BÜTÜN ÇİÇEKLERİ” şiirini düşünmeye başladım. Bu şiir öğretmenler gününde okunup geçer.
Ellili yılarda Afyon’un bir köyünde okulunu tamir etmeye çalışırken yıkıntının altında kalan Öğretmen Şefik Sınık son söz olarak, “Benim çocuklarım, benim çiçeklerim ne olacak,” der ve ruhunu teslim eder
Bu olayı duyan aydınlanmanın büyük şairi, halk ozanı DR. CEYHUN ATIF KANSU, duygularını “Dünyanın Bütün Çiçekleri”ni yazarak dile getirir.
Öğretmen okulu yıllarında öğrendiğim bu şiiri 1960-1963 yılları arası üç yıl öğretmenliğim,1969’dan bu yana kırk yıl hekimliğim süresince hep okudum ve duygulandım. Doğum yapmış hasta ziyaretlerimde; ağlayan bebekleri alıp bu şiirden iki bölüm okuduğum zaman susmayan bebek olmadı. Bunlar yeni doğmuş veya en büyüğü iki günlük bebeklerdi.
Bu nedenlerle bu şiiri sizlerle paylaşırken; sevgili Ceyhun Atıf Kansu’nun ışıklar içinde yatmasını diliyorum.
DÜNYANIN BÜTÜN ÇİÇEKLERİ
Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum,
Dünyanın bütün çiçeklerini getirin buraya.
Bütün köy çocuklarını getirin buraya.
Öğrencilerimi getirin buraya.
Yalnız ve çileli hayatımın çiçeklerini
Son bir ders vereceğim onlara,
Son şarkımı söyleyeceğim,
Getirin, getirin ve sonra öleceğim.
Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum.
Dünyanın bütün çiçeklerini getirin buraya.
Kır ve dağ çiçeklerini getirin buraya.
Yurdumun sevgili ve adsız çiçekleri;
Hepinizi, hepinizi istiyorum.
Gelin görün beni.
Toprağı nasıl örterseniz;
Öylece örtün beni.
Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum.
Afyon ovasında açan haşhaş çiçeklerini,
Bacımın suladığı fesleğenleri,
Köy çiçeklerinin hepsini istiyorum.
Avluların pembe entarili hatmisini,
Çoban yastığını, peygamber çiçeğini
Aman Isparta güllerini de unutmayın;
Hepsini bir anda koklamak istiyorum.
Ben bir köy öğretmeniyim, bir bahçıvanım.
Ben bir bahçe suluyordum gönlümden;
Kimse bilmez kimse anlamaz dilimden,
Ne güller fışkırır çilelerimden.
Kandır hayattır benim güllerim;
Korkmadım korkmuyorum ölümden.
Siz çiçek getirin, getirin buraya,
Dünyanın bütün çiçeklerini getirin buraya.
